Azuria

slipu

Nie bardzo widzę jak miałoby to działać - mógłbyś podać przykłady obliczenia trudności strzału na odległość np. 1000, 1500 i 2000m?

Na razie to, co proponowałem, daje trudność strzału na 1000m (celownik x4) równą 17, wziąwszy pod uwagę mierzenie, potencjalną nieruchomość celu, na tych dystansach jest to rozwiązanie do przyjęcia - na takich dystansach ma snajper być skuteczny w rzeczywistości. Powyżej robią się schody - nie wiem czy trzeba coś z tym robić? Może jest to rzecz bez znaczenia i nie ma sensu poświęcać energii na szukanie rozwiązań, które nie będą stosowane?

Co do Twoich pytań: najczęściej karabiny wyborowe są powtarzalne, czyli po strzale snajper wprowadza pocisk do lufy z magazynka za pomocą mechanizmu. Rzadsze, ale też dość popularne są samopowtarzalne - czyli mechanizm wykonuje tę czynność automatycznie. Bardzo rzadkie są natomiast snajperki mające możliwość ognia ciągłego (ale też są).
Pojemność magazynka takiej broni jest niewielka - zwykle 5-10 pocisków.

Mariusz

Mhm...
A jak miałoby to działać... a na jakiej optyce? Smile

No ale pomału. Pierwszą rzeczą jest jakość sprzętu - powyżej możliwości karabinu istotny jest już tylko strzelec.

Cel w odległości 1000m
Zatem snajper potrzebuje karabinu o jakości co najmniej Dobrej (12)*, którego normalny zasięg to 900m.
Z tego karabinu na odległość 900m strzelałby z trudnością 10. ALE! Strzela na dystans 1000m (a jak pamiętamy, każde 50m modyfikuje trudność strzału o 1), zatem strzelec musi przerzucić trudność 12, aby trafić w cel.
- Jeżeli miałby z sobą sprzęt o jakości ponad Dobrej (13), którego ulubiony zasięg to 1200m, to cel byłby na granicy jego możliwości. Ale jeszcze się da. Tutaj mamy bazową trudność 6, a zatem strzał w głowę miałby trudność 10.

Analogicznie jest przy innych dystansach.

2000m? No to potrzeba mistrzowskiego sprzętu, którego ulubiony zasięg to 2100m. Trudność strzału modyfikujemy o każde 50m, i z 10 robi się 8 (znów - do nieruchomego celu), a zatem w banię 12.

A co gdy nie ma tak różowo? I mamy gorszy sprzęt ale uparliśmy się strzelać dalej?
No to pozostańmy przy tych 2000m. Nasz snajper ma broń "tylko" dobrą, a zatem jego ulubiony zasięg to 900m. Będzie ciężko... ("tamta kropka na horyzoncie? tam właśnie trafię!"). Bazowa trudność dla tej broni przy 900m to 10, modyfikowane o 1/50m daje... (1100m/50 = 22) modyfikator trudności 10+22. No... powodzenia. Nie da się i już.

slipu

Tomek

To jest bardzo dziwne rozwiązanie. Teraz każdy karabin miałby dosyć mały przedział(jakieś 500-600m) na którym by działał i ten przedział byłby taki sam dla każdego karabinu, jedynie przesunięty dalej lub bliżej strzelca. Bardziej niż klasę jakości broni przypomina to dobieranie sobie kija golfowego, w zależności od tego jak daleko od dołka jesteśmy.

Mariusz

"Czyli mistrzowskim sprzętem nie da się strzelać poniżej 1900 m?"

Noż przecież już o tym pisałem - da się, tylko trzeba zmienić lunetkę na odpowiedniejszą do danego dystansu. Opcją uproszczenia byłoby jeszcze ustalić jakość przeciętnej snajperki na 500m, a modyfikować o 1 za każde 100m. Wtedy przeciętna broń miała by minimum nadal 100, a w nieruchomy cel (po rundzie celowania) mistrz snajperski trafi i w ten oddalony od niego o 1100m.

Przy takim rozwiązaniu byłoby prościej, bo można by ustalić mniej "jakościowo" różnych broni;
12 - 1000m
14 - 1500m
16 - 2000m
Proste kategorie. Mniej lunetek do noszenia.
Wtedy zasięg nawet się wydłuży, bo z mistrzowskim sprzętem mistrz po 3 rundach celowania jest w stanie trafić cel z odległości 2900m, a w głowę - z 2500m.

---

Tomek, to są zasady obowiązujące TYLKO snajperki.

Edit:
"...kija golfowego..."
Ale w tym akurat nie widzę absolutnie nic dziwnego. Z mojego rozpoznania w sieci wynika, że różne karabiny mają różne zasięgi i to m/w tak właśnie wygląda.

Za Wiki:
"Typowy wojskowy karabin wyborowy korzysta z amunicji w kalibrze około 0.3 cala (grupa typów amunicji pełnoenergetycznych o kalibrach od 7,62 do 7,92 mm). Karabin wyborowy jest przydatny do zwalczania celów wojskowych na dystansie, na którym trafia w cel wielkości około 40 cm. Dla karabinów powtarzalnych oznacza to nawet odległości znacznie przekraczające 1000 m, dla broni samopowtarzalnej (np. SWD - karabin Dragunowa) jest to typowo 500-600 m, dla broni korzystającej z amunicji .50 BMG (nabój Browning Machine Gun, kaliber .50, czyli 12,7 x 99 mm) może to być nawet około 2 km."

Tomek

Pasują też do kijów golfowych.
Ale na poważnie - rozumiem to doskonale, ale wciąż nie widzę czemu takie dziwne rozwiązanie jest dobre twoim zdaniem.

Edit(po edicie mariusza):
No ale tutaj mówimy o dystansie, nie o przedziale. Przedziały skuteczności nie powinny być identyczne dla każdej broni, niezależnie od jej jakości. Także nie rozumiem o czym mówisz w tej chwili.

Mariusz

No dopsz... To zastąp słowo "jakość" -> "typ I", "II" itd. Konkretny model z danej kategorii. Niech to będą zupełnie różne karabiny.

A dlaczego to rozwiązanie jest dziwne? Dana broń dalekiego zasięgu jest skuteczna w zadanym dystansie - powyżej niego strzelanie jest trudne i zależy w pełni od umiejętności strzelca. Poniżej pewnego dystansu (o ile nie posiada się jakiejś redukcji optycznej) strzela się na wyczucie.

Dość trudno mi się dyskutuje z zarzutem "dziwne"...

slipu

Ok, to zaczyna mieć ręce i nogi (ha! nie ma to jak dyskusja!).

Olałbym jakość sprzętu - wprowadzenie go jako istotnego czynnika tylko zamieszało. Także bez znaczenia dla gracza w trakcie sesji jest rzeczywiste powiększenie lunetki.
Zamiast tego przyporządkujmy optyce zbliżenie (np 500m, 1000m, whatever). I po prostu odejmijmy ten dystans od dystansu rzeczywistego. Optyka może mieć własną regulację (np. lunetka +400/+1200), albo być wymienna na inną. Poniżej tego dystansu się nie da strzelać, powyżej normalnie modyfikujemy za zasięg.
Do tego, żeby uwzględnić inne czynniki utrudniające strzały na duże odległości, modyfikator optyki równy stopniowi (trudność +2) za każde zaczęte 500 metrów zbliżenia.

Przykład:
Snajper z lunetką +800 strzela na odległość 1200 m. liczymy trudność jak dla 1200 - 800 = 400 m - czyli 5+400/50 = 13, i dodajemy modyfikator +4 za optykę. Łączna trudność 17.
Optyka rzędu 2000 m to +8 do trudności więc strzały dwukilometrowe możliwe ale już bardzo trudne.

EDIT: A w zasadzie dlaczego ma się nie dać strzelać poniżej tego dystansu?
Przecież prosto optyka +400 strzał na 300 m jest w odległości 100 m od optymalnego, więc trudnośc 5+100/50 = 7, + 2 za optykę, razem 9
Voila

Mariusz

Mhm... no fajnie to wygląda. Jak dla mnie mogłoby tak zostać.

Tomek

Tak jest nieźle, proste w stosowaniu i w miarę sensowne.

Unas

Passt, z mojej strony teżw porządku.

Plus, nie zapominajcie że to nie jest 20 wiek. Spokojnie mogę sobie wielostopniowe lunetki wyobrazić dodatkowo działające w podczerwieni, z laserowym celownikiem etc etc. Mariusz wymyśliłeś maszyne która jest w stanie wyprodukować wszystko. Plus mamy satelity, jakieś rozwinięte GPSy wspomagające namierzanie celu, technologia kopnięta o dobrych kilkaset lat do przodu bedzie zapewne w wielu spornych punktach rozwiązaniem dylematu.

Tomek

Nie wiem czemu wcześniej o tym nie pomyślałem, byłem chyba zbyt zaabsorbowany bieżącą dyskusją. Alek poruszył tutaj istotny temat - skoro mamy jakieś kosmiczne urządzenia które pozwalają stworzyć wszystko z... cukru... to czemu utrudniamy sobie życie i zostawiamy technologie militarne w 20 wieku? Broń snajperska z tego świata nie powinna mieć tego typu problemów jak zasię minimalny, albo wymagać walizki różnych lunetek na każdą okazję.

Mariusz

Chłopaki, naprawdę zaczynam wątpić we własne zdolności werbalizacji myśli, rozbijając się o skałę niezrozumienia. Wydawało mi się, że jasno określiłem ograniczenia RSTR, który oprócz wielu innych wymagq SCHEMATU! Czyli mega-zestawu cech fizycznych określających KAŻDY JEDEN element danego przedmiotu. Same właściwości materiału wymagają ogromnych ilości danych, a im bardziej złożone są przedmioty tym precyzyjniejszy schemat i lepszy RSTR jest potrzebny. Dodatkowo mamy stratę... a z resztą...

Ok, i got the massage.

Sesja miała być oczywiście eksperymentem, próbą różnych rozwiązań, także w aspekcie klimatu. Ale jak widzę w tym przypadku nie nadajemy na tych samych falach, więc może dajmy sobie spokój.

Już mi się nie chce jej prowadzić.

Unas

No taaak, wiadomo nie każdy bedzie potrafił, posiadał schematy. Z drugiej zaś strony schemat, jeśli go dobrze rozumiem, nei powinien być trudny do skopiowania. Można też chyba śmiało założyć że jednak sporo schematów jednak będzie powszechna. Także takich które rozszerzają stan wiedzy z 20 wieku.

Mariusz

Jest problemacja z pistoletami. Mianowicie w obecnej mechanice strzał z pistoletu w głowę nie ma szansy zabić. Pistolet balistyczny średniego kalibru ma k6+2 dmg.

Oczywiście można podnieść obrażenia broni, ale nie podoba mi się ten kierunek. Pomysł roboczy jest taki, aby po prostu trafienie w głowę liczyć jako dmg x2. (Przy czym mowa o rzeczywistych obrażeniach. Czyli jeżeli postać nosi hełm, to najpierw odparowujemy dmg z abs, a tylko nadwyżkę naliczamy jako bonus.

Ewentualną opcją jest ustanowienie zasady, że trafienie w odsłoniętą głowę (nie chronioną hełmem) to jest po prostu instant kill. Tylko w takim wariancie trzeba by się zastanowić, czy zapas +4 dla trafienia w głowę nie będzie zbyt mały. W takim wypadku praktycznie każda udana zasadzka będzie wiązała się ze zgonem którejś bądź kilku postaci...