Azuria

Mariusz

Ten fragment wirtualnej przestrzeni powstał z potrzeby serca. Wielokrotnie w swym życiu spotykałem się z sytuacją, w której zarówno inni jak i my sami traktujemy siebie jako nację gorszą od innych. Tendencja do samobiczowania okazała się szczególnie bolesna w kontekście faktów historycznych, które później odkryłem. W założeniu więc jest to miejsce, w którym chciałbym gromadzić atrybuty naszej narodowej dumy, a jest tego nie mało. Składają się na nią i czyny, i ludzie, i dokonania Polaków na świecie, o których warto i powinno się (!) pamiętać.

slipu

Mariuszu, chapeau bas...
Nie zapoznawałem się jeszcze z treścią tego podforum, ale niezależnie od tego co by nie zawierało, tak właśnie trzeba.
Jesteśmy Polakami, nie wstydźmy się tego czuć, o tym rozmawiać, i być z tego dumnym...
Ot, takie pierwsze odczucia

Pozdrawiam i chylę głowę z szacunkiem

Unas

Lol, ja natomiast uwielbiam grzebać w naszej niechlubnej przeszłości, tam gdzie chcemy pamiętać tylko piękne zwycięstwa uwielbiam wyszukiwać tragiczne klęski Smile

Niezwyciężkona husaria itd itp. Wydaje mi sie że jest wręcz odwrotnie niż piszesz, polacy mają manię wielkości i bitności, mają kompleks bohaterów których nikt nigdy nie docenia. Oraz, co niestety boli najbardziej, brakuje im najczęściej dystansu do siebie, do historii.

Generalnie nie za bardzo rozumiem też idei jak poznawanie wielkich polskich bohaterów z przeszłości ma w jakichś sposób leczyć nasze obecne kompleksy.
Inne narody oceniają nas po tym jak nas widują, po tym z jakimi polakami się spotykają, gospodarce, potędze, miejscu na świecie. W edukacji obywateli droga by to zmienić owszem.

Pewne nasze narodowe cechy oraz położenie geograficzne spowodowały że wylądowaliśmy dzisiaj na takiej to a takiej pozycji w europie.

Ja jak na razie nie spotkałem się ze strony obcokrajowców ze złym traktowaniem. Owszem były kawały o polakach, ale większość ośmieszała to z czego i my sie sami śmiejemy (kaczyńscy, narodowa drużyna piłki nożnej etc). Jesteśmy czasem traktowani jako tania siła robocza, bo jesteśmy tańsi. Natomiast często jesteśmy zdecydowanie lepiej przeszkoleni i wykwalifikowani od zachodnich pracowników.
Hmm... no to tyle na temat.

slipu

Nie chodzi o to, żeby wbijać się w dumę z powodu przewag polskiego oręża w dziejach - po prawdzie to przez wieki Polska dostawała niestety znacznie częściej w dupę, niż ją komuś kopała. Chodzi jednak o wyrobienie w sobie dumy z bycia Polakiem, nie tylko dlatego, że Polak jest świetnym i tanim fachowcem ale też dlatego, że i w przeszłości tak było i od historii naszego narodu nie musimy się ze wstydem odwracać i traktować jej jako zamkniętej karty, którą najlepiej zamieść pod dywan.

Cieszę się, Alku, że nie spotykasz się ze złym traktowaniem ze strony obcokrajowców - cóż, ja mam odczucia nieco inne. Większość obcokrajowców, jest zazwyczaj ciężko zdziwiona faktem, że potrafię w miarę nieźle się wyrażać po angielsku, a następnie tym, że to co mówię ma sens. Takiego protekcjonalnego traktowania nie zmienimy w ciągu dnia czy nawet pokolenia, ale dobrze byłoby pracować nad tym - i owszem, najlepszą drogą do tego jest wykazywanie się kompetencją, uczciwością i rzetelnością. Nie przeszkadza w tym jednak znajomość własnej historii i poczucie dumy z tego, że jest się Polakiem - ba, moim zdaniem jest wręcz niezbędne.

Bo co powiesz takiemu Amerykaninowi, który zacznie mówić Ci o polskim obozie koncentracyjnym w Auschwitz? Spuścisz uszy po sobie i podkreślisz, że jesteś kompetentnym informatykiem a w dodatku żądasz mniej za swoją pracę? W moich kręgach jak ktoś mówi, że mój ojciec to złodziej a matka dziwka, to daje się mu w pysk, a nie odpowiada 'Ale ja nie kradnę a moja siostra się nie puszcza'. A tu proszę - postać rotmistrza Pileckiego jest jak najbardziej rzeczowym i świetnym argumentem w potencjalnej dyskusji z człowiekiem, który znieważy nas tą ohydną, acz popularną, potwarzą.

Nie chodzi o leczenie kompleksów, tylko o szacunek wobec przodków, który jest częścią szacunku wobec siebie.

Mariusz

slipu

To, tak w duchu dyskusji, dowcip:

W Jałcie, podczas przerwy w obradach, Roosevelt, Churchill i Stalin palą w kuluarach i przy okazji chwalą się papierośnicami.

Roosevelt pokazuje swoją: wspaniała, złota, cyzelowana grawerunkami. Otwiera, w środku wygrawerowana dedykacja: "Prezydentowi - Naród". Churchill i Stalin z uznaniem kiwają głowami.

Pokazuje swoją Churchill, również arcydzieło sztuki jubilerskiej. W środku również dedykacja: "Sir Winstonowi - Królowa". Roosevelt i Stalin również pod należytym wrażeniem.

Kolej na Dżugaszwiliego.
Ten wyjmuje papierośnicę przecudnej urody - bledną przy niej dwie poprzednie.
W środku oczywiście też wygrawerowana dedykacja:
"Radziwiłłowi - Potocki"

Unas

Pff. No owszem, zgadzam się, czcząc porażki pielęgnujemy syndrom ofiary. Coś co mnie osobiście wpienia.

Bede skakał troche po tematach, bo jak tego nie obie to zapominam co chciałem powiedzieć.

Ten brak dystansu objawia się podnoszeniem rabanu ilekroć ktoś naruszy naszych historycznych bohaterów, ktoś nam odmówi udziału w jakimś zwycięstwie, w jakichś istotnych wydarzeniach. Jak ktoś się naśmiewa z tych historycznych świętości. Przy czym nie mówie o tematach typu polskie obozy koncentracyjne, bo tutaj akurat powtarzając ten slogan wizerunek polski w umyśle przecietnego europejczyka lub amerykanina może być nadszarpnięty (szczególnie amerykanina, mam wrażenie że oni sie historii z mediów uczą).

Tak więc, ktoś śmie krytykować Piłsudskiego, super. Ktoś sie śmieje z papieża polaka, jeszcze lepiej. Dystans. (no doobra, może to wynika jeszcze z mojej postawy, nigdy nie przyjmuje bezkrytycznei absolutnie żadnych autorytetów, w sumie nei moge wymagać tego od wszystkich). Nie chciałbym tylko żeby się kiedyś publikacja karykatura dżepetta w jakiejś zagranicznej gazecie zakończyła jihadem w wykonaniu polaków (analogicznie do słynnej karykatury mahometa).

Wracając do zwycięstw i porażek. Polacy mają pewien utarty pogląd na różne wydarzenia, niestety często nie dopuszczając możliwości różnych interpretacji. Widać to np w przypadku lwowa. Tereny które nigdy tak na prawdę do polaków nie należały, tam było zawsze mnóstwo rdzennej ludności ukraińskiej. No dobrze, tereny należały administracyjnie do polski, nie zmienia to faktu że zamieszkiwane były właśnie w większości przez ukraińców. Co tam jeszcze. Ostatnio w mediach było głośno o tym że litwini swoją wersję bitwy pod grunwaldem szykują. (W której to jagiełło to bodajże zdrajca a całę zwycięstwo w bitwie jest zasługą księcia witolda). No tutaj rabanu nie będzie, bo to litwa a nie rosja, my na to co się tam dzieje patrzymy jak niemcy na to co sie dzieje u nas.

Bawi mnie też swoista hipokryzja w sytuacjach typu jedwabne. Głosy oburzenia że prezydent przepraszał naród żydowski za to niefortunne wydarzenie. Faktem jest że niestety nasze społeczeństwo nigdy szczególną miłością żydów nie traktowało, co się szczególnie objawiało na terenach wiejskich, gdzie ludzie bardzo chętnie żydów wydawali lub sami ubijali i przejmowali ich majątki (skąd informacje? mam rodzinę na wsi pod warszawą, conieco mi się o uszy obiło o tym co tam się działo w tych niechlubnych czasach). Nikt nie jest święty.

Kwestia powstania warszawskiego jest też często także tematem spornym. Ale już tu mi sie kłócić nie chce (tak oczywiście ja uważam że to był besensowny ruch i błąd dowództwa który kosztował wiele niepotrzebnych ofiar i doprowadził do zrównania warszawy z ziemią).

Przejdźmy do narodowych kompleksów. Nie wydaje mi się żeby jakiś polak uważał że amerykanie mają bogatą historię i miał z tego powodu kompleksy. Owszem zachodznie=lepsze swą eskalację miało za czasów PRL kiedy to faktycznie jakość towarów w naszym kraju nie była szczegónie wysoka. Teraz się to powoli zmienia, ale wciąż nasz rynek nie jest traktowany przez firmy na równi z innymi w europie. To widać np w przypadku firm odzieżowych które czasem nie kierują swoich pełnych kolekcji na nasz rynek. Zgodzę się jednak że tu jest powoli coraz lepiej, w miarę jak się rozwijamy, rozrastają się miasta, pojawia się więcej konsumentów z portfelem, zaczynają na nasz rynek trafiać produkty dobrej jakości. Co do rodzimych produktów, tu dalej pokutuje PRL. Jak sobie wyobrazimy polaka-cwaniaka stojącego przy taśmie produkującej lodówki, automatycznie wyobrażamy sobie jak będzie wyglądać ta lodówka po wyjściu z fabryki i ile będzie działać. Tu niestety będzie potrzeba pracy żeby ten wizerunek naprawić. Info z mojej dziedziny. Firmy informatyczne. Mamy u nas wielu pracowników, którzy wcześniej pracowali w różnych polskich firmach (Prokom, Comarch etc). Ja pracuje w praktycznie niemieckiej firmie, tak tylko dodam jakby ktoś nei wiedział. Różnica w nacisku kładzionym na jakość jest niesamowita, mówiąc w skrócie.

Czy rosja ma kompleks polski czy polska kompleks rosji? Myślę że występują oba. Acz jestem praktycznei pewien że niewielu rosjan przejmuje się klęskami w 1 wojnie światowej (komunistyczne władze pewnie wszystko zrzuciły na carat). O, ale to jest przykład polskiej megalomanii! "wciąż ich boli że im dowaliliśmy w I wojnie światowej". No litości, jak poznam jakiegoś rosjanina bliżej to zapytam, ale strzlam w ciemno że nei bedzie wiedział o co chodzi. Brzmi jak "a pamietasz jak ci nadepnąłem na odcisk cztery lata temu? - eee no może, i co?". Rosja prowadzi swoją politykę, Polska swoją. Większość celów politycznych jest sprzeczna stąd tarcia. Zrzucanie tego na kompleksy jest delikatnie mówiąc nietrafione.

Co do położenia. Niestety to położenie trzeba umieć wykorzystać. Niestety wciąż jeśmy bardziej skorzy do machania szabelką zamiast spokojnie przystąpić do dyplomatycznej gry ustępstw i podchodów. Ale my przecież rosjan nie lubimy i nie pójdziemy na ustępstwa żadne ustępstwa, bo przecież zaraz bedą chcieli na nas napaść.

No dobra, na razie tyle. To mówiłem ja, Alek rusofil.

slipu

Oj, Alku, Alku, w przypadku Polaka rusofilia to poważne zaburzenie psychiczne - coś jak syndrom helsiński. No, ale co ja Cię będę na siłę leczył.

Ale ja Cię bardzo proszę, Ty nie wygłaszaj takich bzdur o Lwowie - Lwów był polskim miastem od połowy XIV w. i pozostał nieprzerwanie w obrębie polskiej administracji do 1772 r. W czasie rozciągającym się do 1939 nieprzerwany był wpływ i dominacja polskiej kultury w tym mieście - wydało wielu twórców polskiej kultury - Fredro, Konopnicka czy Gabriela Zapolska to chyba Polacy?
Sam zaś termin Ukraina pojawia się gdzieś w wieku XVII - i dotyczy terenów leżących znacznie dalej na wschód - coś w rodzaju Zaporoża. A, że po II WŚ Lwów wcielono do Ukraińskiej SFRR, nie wynikało z żadnych przyczyn etnicznych, kulturowych czy historycznych, tylko z osobistej zachcianki wujka Stalina.

Mariusz